Onderzoek van gespreksgroepen voor mensen die Stemmen horen
Dit onderzoek betrof een viertal gespreksgroepen die werden opgezet, uitgevoerd en geëvalueerd tussen 1992 en 1994. Het onderzoek werd uitgevoerd door Monique Pennings (drs. gezondheid wetenschappen), onder leiding van Marius Romme. Dit onderzoek had vooral tot doel ervaring op te doen met gespreksgroepen voor stemmenhoorders.
Wij zijn begonnen met het maken van een folder om aan GGZ hulpverleners, maar ook aan potentiële deelnemers onze bedoelingen uit te leggen. Hierin werd aangekondigd dat een groep uit ongeveer 12 deelnemers zou bestaan, die een keer per week, 2 uur, bij elkaar komen en dat 10 weken achtereen. (Men kan dit variëren naar een maal per veertien dagen of eens per maand. Er kan ook gekozen worden voor een doorlopende groep en voor een open groep)
We kozen ervoor een aantal thema’s te behandelen zoals: het nut van praten over stemmen, acceptatie van de stemmen, waar komen de stemmen vandaan, invloed van de stemmen in het dagelijks leven manieren van omgaan met stemmen, je relatie met de stemmen. Iedereen kan deelnemen die stemmen hoort en daarover met andere stemmenhoorders wil praten.
Deelnemers aan twee van de groepen waren stemmenhoorders die in het psychiatrische ziekenhuis waren opgenomen en aan de andere twee, stemmen hoorders, die bij de RIAGG liepen. De begeleiding werd gedaan door professionelen, die niet als therapeut optraden maar als begeleider (facilitator). Dwz. gericht op het stemmenhoorders stimuleren met elkaar kennis en ervaring uit te wisselen en op het groepsproces. De wensen en behoeften van de deelnemers prevaleren. Het was een vorm van onderlinge ondersteuningsgroepen.
Er werd een intake formulier ontworpen dat als kennismaking gesprek werd gebruikt
gespreksgroepen door de meeste deelnemers als zinvol werden ervaren
Een korte samenvatting van de resultaten die we in de publicatie als conclusie weer gave is: “Wanneer we overzien hoe stemmenhoorders deelname aan de groepen hebben ervaren, kunnen we zeggen dat de gespreksgroepen door de meeste deelnemers als zinvol werden ervaren. Het praten over het horen van stemmen leidde niet tot decompensatie. In tegendeel, mensen gaven aan dat deelname van invloed kan zijn op de acceptatie en zelfs op het anders omgaan met stemmen. Ruim 80% van de deelnemers zou andere stemmenhoorders aanraden om deel te nemen aan een gespreksgroep”
Publicatie: “Gespreksgroepen voor mensen die stemmen horen (Mei 1997). Inmiddels is er een heruitgave verschenen. Dit is een bewerking, waarin de litteratuur meer bij de tijd is gebracht en verduidelijkingen zijn aangebracht. De uitgave is ook aantrekkelijker gemaakt. Drs. Ben Steultjens heeft de oorspronkelijk brochure bewerkt en deze is uitgegeven door Stichting Weerklank
Inmiddels is er een groot aantal onderzoeken verricht naar groepen voor stemmen hoorders. Een literatuur overzicht is gemaakt in het kader van zijn promotie door Jim Chapman, docent verpleegkundige, te Birmingham.
Een overzicht van het nut van stemmen hoorders groepen zoals ervaren door stemmen hoorders vindt u onder de sectie stemmenhoorders zie groepen aldaar.
