NPO zendt oude aflevering uit met o.a. Marius Romme.
NPO2 zendt oude afleveringen van Sonja op Zaterdag uit. 19 Juni werd er een aflevering uitgezonden over stemmen horen met Richard (9 jaar) die stemmen hoorde, zijn moeder Truus Willemse, prof Marius Romme en paragnost Gieny van Landewijk.
Psychiater Dirk Corstens: ‘Het gaat zeker niet over stemmen doen verdwijnen, maar over het leren omgaan met stemmen!’
‘We proberen het boek zo ongeveer tegen de zomer 2020 te laten verschijnen. En met we’ bedoel ik Marius Romme, Sandra Escher, redacteur Gerdie Kienhorst en ondergetekende.
Het boek is enerzijds een actualisatie van de uitgave Omgaan met stemmen horen. Een gids voor hulpverlening van de hand van Marius Romme en Sandra Escher. Dat boek verscheen in 1999 en is zo goed als niet meer verkrijgbaar. Daarnaast voegt de uitgave waar we nu aan werken belangrijke hoofdstukken toe. De titel gaat luiden: Stemmen horen begrijpelijk maken. We overwegen om er nog een ondertitel aan toe te voegen. De eerdere uitgave vermeldt dat die vooral is gericht op de hulpverlening. We hebben nu voor een bredere opzet gekozen. We willen niet alleen hulpverleners bereiken maar zeker ook stemmenhoorders, familie en naasten.
De praktijk heeft overigens wel laten zien dat genoemde ‘doelgroepen’ het boek Omgaan met stemmen horen al wel raadpleegden, maar we gaan nu gerichter op al die mogelijke lezersgroepen schrijven, zou je kunnen zeggen. We voegen er hoofdstukken aan toe die mede zijn gericht op een bredere lezerskring. Een hoofdstuk over traumatherapie bijvoorbeeld. Dat zat er niet in. Nu dus wel. Er wordt een hoofdstuk toegevoegd over persoonlijke diagnostiek. Het hart van het boek is en blijft het ‘construct’, het beantwoorden van twee kernvragen nadat het stemmeninterview is afgenomen. We hebben meer voorbeelden ingevoegd die naar ik hoop nog concreter, nog duidelijker laten zien hoe het werkt. Er is in het boek aandacht voor Intervoice, Open Dialogue*) en netwerken. Er wordt informatie gegeven over de cursus voor hulpverleners en stemmenhoorders, over medicatie en stemmen horen en er komt een vernieuwd hoofdstuk over cognitieve therapie. En niet onbelangrijk is dat we de vormgeving zo maken dat het boek heel toegankelijk is voor iedereen die het wil openslaan.’
Praten is beter dan verzwijgen, ontkennen of medicatie
We spreken Dirk Corstens op de maandag voor Kerst 2019 in een feestelijk uitgedost Maastricht. Op enige afstand van de drukte van de Kerstmarkt op het Vrijthof staan koffie en gebroken chocola op tafel. De psychiater is een overtuigd voorstander van een andere benadering en behandeling van mensen die stemmen horen. Hij verschilt met menige vakgenoot over zijns inziens vermeende ‘bewijskracht’ van diagnoses en medicatie in de psychiatrie. Het ligt niet expliciet op tafel, maar ik heb sterk de indruk dat het boek ook nog een andere belangrijke functie heeft: een statement naar de professionals in de hulpverlening die verzuimen om stemmenhoorders te bieden waar ze echt mee verder kunnen.
‘De geest van dit boek brengt je terug naar waar het om gaat: stemmen horen heeft te maken met degene die stemmen hoort en heeft te maken met andere mensen met wie je communiceert en omgaat. Het boek gaat over wat je kan doen als iemand stemmen hoort, zonder dat je labelt, stigmatiseert en medicijnen voorschrijft. Dat laatste helpt meestal niet. In het beste geval wordt cognitieve therapie ingezet. En dan mag je hopen dat dat wel iets in de goede richting doet.
Je kan beter over en met de stemmen in gesprek gaan, dan ze verzwijgen, ontkennen of medicatie voorschrijven
Mijn opvatting en die van steeds meer hulpverleners is, dat je beter over en met de stemmen in gesprek kunt gaan, dan ze verzwijgen of ontkennen of medicatie voorschrijven. Zowel in het boek Omgaan met stemmen horen als natuurlijk ook in Stemmen horen begrijpelijk maken wordt duidelijk dat die aanpak tot betere, duurzamere resultaten leidt. En vooral: we kunnen putten uit een heel groot aantal gesprekken met stemmenhoorders die baat hebben bij de aanpak volgens de Maastrichtse benadering of het Making Sense of Voices-model**). Er is onderzoek gedaan over praten met stemmen (op de Universiteit van Reading) dat laat zien dat Making Sense of Voices minstens een succesvolle behandeling is. Er is ook onderzoek gaande ( in Manchester) naar wat onze aanpak kan betekenen voor mensen die stemmen horen. Belangrijk is dat je op een rustige en doordachte manier begint met een benadering en behandeling van mensen die stemmen horen. Je begint eigenlijk nooit of maar heel zelden en in uitzonderlijke gevallen met het zwaarste middel, medicatie.’
Benieuwd naar de rest van het artikel? In De Klankspiegel maart 2020 editie gaat deze verder!