Deze studie betreft 50 stemmen hoorders die herstelde van de hinder die zij van hun stemmen ondervonden en maatschappelijk weer goed functioneren.

Ze leerde daarbij niet alleen omgaan met hun stemmen, maar ook met de achter liggende traumatische ervaringen. Het resultaat daarvan was dat zij ook beter leerde omgaan met de emoties, die verstoord waren door de traumatische ervaringen.
De belangrijkste publicatie is “Living with Voices” (zie boeken)met als auteurs: Marius Romme; Sandra Escher; Jacqui Dillon; Dirk Corstens en Mervyn Morris.

De belangrijkste resultaten zijn:

  • Het gaat er bij herstel niet om de stemmen kwijt te raken, maar om een andere relatie met ze te ontwikkelen, een relatie waarin men onafhankelijk van ze wordt en de eigen emotie leert herkennen in het gedrag van de stemmen. Hierdoor wordt het mogelijk maatschappelijk weer volwaardig te functioneren als iemand, die zelf daarover het beheer voert met vrije toegang tot zijn emoties. (zie voor stappen in dit proces onder herstel)
  • Bevestigd werd dat ook bij deze groep traumatische ervaringen een belangrijke zo niet de belangrijkste causale rol spelen. Zij geven dat spontaan in 70% van de beschrijvingen aan. ( zie voor de soort traumatische ervaring bij eigen onderzoek “trauma en psychose”)
  • Alle 50 herstelden nadat ze zich los gemaakt hadden van de traditionele psychiatrische behandel wijze, omdat deze helaas zeer schadelijk is en bij stemmen horen niet tot herstel leidt.
  • Het accepteren van stemmen horen als een werkelijkheid getrouwe waarneming  en de betekenis leren kennen van de stemmen in het eigen leven zijn “conditio sine qua non” voor volledig herstel.”
  • Het herstel proces vraag om een actieve inzet van de stemmen hoorder, het geen een zware taak is om vanuit een overheersing relatie vrij te worden en de eigen macht terug te nemen.
  • Om  te begrijpen wat de stemmen zeggen over het leven en de emoties van de stemmen hoorder is het nodig oor te krijgen voor de metafore of beeldende wijze waarop stemmen zich uitdrukken, ook al is die vaak verre van aangenaam.
  • Een van de belangrijkste mogelijkheden om zich als stemmen hoorder te ontwikkelen zijn de gespreksgroepen voor stemmenhoorders. (zie gespreksgroepen) 

Opzet onderzoek
In 2002 stuurde de eerste auteur per brief een uitnodiging rond namens INTERVOICE aan stemmen hoorders, waarvan hij wist dat ze zich buitengewoon goed ontwikkeld hadden en daarbij geprofiteerd hadden van de ”Accepting Voices” benadering. De uitnodiging werd ook gericht aan de auteurs en andere hulpverleners zoals, Phil Thomas in Yorkshire, Trevor Eyles in Arhus en  Geir Frederiksen in Molde, Noorwegen,  waarvan hij wist dat zij op de manier van accepting voices werkte. De uitnodiging ging ook naar stemmen hoorders zoals Jacqui Dillon, die een groot netwerk aan stemmenhoorders kende en een goede schrijfster is.

Aanvankelijk was de vraag aan de stemmenhoorders  zelf hun herstel verhaal op te schrijven. Daaruit kwamen een paar hele heldere verhalen maar velen bleken toch geen echte goede schrijvers.  Daarom werd besloten te werken met een vrij interview. Bij de uitnodiging brief werd daartoe een interview schema meegestuurd als leidraad. Het was niet de bedoeling dat men zich daar strikt aan zou houden om het persoonlijke niet het slachtoffer van het formele te laten worden. Het was alleen toegevoegd ter verduidelijking van het doel van het boek..
Nadat alle verhalen binnen waren hebben de eerste en tweede auteur een analyse gemaakt van de informatie omdat het lezen van 50 verhalen geen zicht geeft op de structuur van het herstel proces.  in de analyse werden een negental vragen betrokken zie hoofdstukken 1 t/m 9 van het boek.